A İle Başlayan Erkek Bebek İsimleri

Abbas: Aslan, kahraman
Abdi: İtaat eden
Abdulaziz: İzzet, kudret, şeref sahibi Allah’ın kulu
Abdulbaki: Ezelden ebede varolan Allah’ın kulu
Abdulhamit: Hamd olunan Allah’ın kulu
Abdulkerim: Çok cömert olan Allah’ın kulu
Abdullah: Allah’ın kulu
Abdurrahman: Rahmet sahibi Allah’ın kulu
Abidin: İmanlı, inançlı, çok ibadet eden.
Abuzer: Altın suyu, altın suyu gibi parlak
Acahan: Amca, saygıdeğer, büyük
Acar: Cesur, becerikli
Aclan: Hızlı, aceleci
Adal: Nam kazan, ün al
Adem: Allah’ın yarattığı ilk insan
Adıvar: Adı yok değil adsız değil, adlandırılmış
Adil: Doğruluk gösteren-adaletli davranan
Adnan: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan
Affan: Haramdan uzak olan
Afşar: Eli çabuk, çabuk iş gören, oğuz han’ın oğullarından birinin adı, türkmenlerin bir boyunun adı
Afşin: Tuğrul bey ve alpaslan döneminde anadolu’nun ele geçirilmesinde yeri olan ünlü türk komutanı, savaşlarda kullanılan, giysi, kargı, silah, zırh
Agah: Bilgili, uyanık
Ağa: Büyük kardeş, ağabey, köy ve kasabalarda büyük toprak sahibi olan varlıklı kimse, eski türklerde kimi örgütlerin başında bulunanlara verilen san
Ağan: Geceleri gökte, ara sıra, hızla akıp gittiği görülen ışıklı nokta, göktaşı, akanyıldız
Ağaner: Akanyıldız gibi güzel er, akaner
Ağca: Rengi beyaza yakın, beyazca akça,
Ahmed: Çok övülmüş, Methedilmiş, HZ. Muhammed’in isimlerinden biri ‘Türk dili kurallarında d harfi t olarak kullanılır.’
Ahmet: Övülmüş, Methedilmiş
Akad: Doğruluğuyla tanınmış, dürüst
Akalın: Temiz alın, açık alın, ak alın
Akalp: Ak yiğit, ak er, temiz yiğit
Akanay: Akıp giden ay
Akaner: Akıp giden yiğit
Akar: ‘akmak’ eylemini yapar
Akarsu: Dere çay, ırmak gibi akıp giden suların genel adı
Akartuna: Akıp giden tuna irmağı
Akartürk: Su gibi akıcı türk
Akasoy: Ağa soylu, soyunda ağalık bulunan kimse ağa soyu
Akat: Bkz. Akad
Akatay: Temiz ve herkesçe bilinen kimse
Akay: Parlak ay, aydınlık, ışık ay, dolunay adam, erkek, kuzey türklerinde erkek çocuklarından büyüğe verieln ad, ağa
Akaydın: Temiz ve aydınlık, ak aydınlık
Akbatu: Temiz ve güçlü
Akbatur: Namuslu ve yiğit
Akbay: Namuslu ve varsıl, mısır türk kölemenlerinden bir kişi
Akbayar: Namuslu, temiz ve yüce
Akbeğ: Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey
Akbek: Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey, ak beğ
Akbel: Ak, beyaz, ile ‘bir dağın iki tepesi arasında geçit veren çukurca yer anlamına gelen ‘bel’ sözcüğünden oluşan bir ad
Akbilge: Lekesiz ve bilge, temiz bilge
Akbora: Ak yel, ak fırtına
Akbudak: Ak renkli budak
Akbulut: Beyaz bulut, pamuk bulut
Akburç: Ak renkli ak renkli kale burcu
Akburçak: Bir metre boyu olabilen bir burçak türü
Akcan: Temiz can
Akça: Oldukça ak renkli, beyaza yakın, beyazca
Akçakaya: Oldukça ak renkli kaya, beyazca kaya
Akçakıl: Ak renkte küçük taş, akarsu kıyılarındaki ak renkli küçük taş
Akçal: Ak renge yakın, beyaza yakın beyaza çalan
Akçalı: Beyaz çalı, paraya bağlı, para ile ilgili, parası olan zengin
Akçasu: Ak su, duru su
Akçay: Duru çay, ak su
Akçayel: Anadolu’nun kimi yerinde kuzeyden, kimi yerinde de kuzey batıdan esen yel
Akçıl: Beyaza yakın, beyazı çok, içinde ak renk bulunan, kırçıl
Akçınar: Bir çınar türü
Akçit: Ak güneş, aydınlık yüz, ışıklı yüz
Akdağ: Anadolu’nun kimi yerlerindeki dağların adı, ak renkli dağ
Akdal: Beyaz dal
Akdamar: Beyaz damar, akan damar
Akdemir: Döğme demir
Akdeniz: Ülkemizin güneyindeki deniz
Akdik: Ak renkte ve dik
Akdiken: Gövemeriği ya da geyik dikeni de denilen bir bitki alıç
Akdoğan: Kıvrık ve kısa gagalı, yırtıcı bir kuş
Akdoğdu: (Beyaz tenli doğan bebeğe verilir) ak tenli doğan kimse
Akdoğmuş: Akça pakça doğmuş, beyaz tenli doğmuş
Akdoğu: Beyaz şafak, ak ışıklı doğu
Akdora: Ak renkte dağ tepesi, ak doruk
Akdoruk: Beyaz renkte, ağaçsız dağ tepesi
Akduman: Beyaz duman
Akdur: Ak ve dur, akıp git ve dur, akıp dur, sürekli olarak ak
Akel: Eli temiz, güvenilir
Aker: Namuslu yiğit
Akersan: Yiğit sanlı
Akersoy: Namuslu ve yiğit soylu
Akgiray: Temiz ve yaraşır
Akgüç: Namuslu ve güçlü
Akgün: Aydınlık gün, mutlu gün
Akgündüz: Aydınlık gündüz
Akgüner: Aydınlık sabah vakti
Akgüngör: Aydınlık günler gör
Akhan: Ak soylu han
Akhun: Güney Hun Devleti
Akıman: Eli açık, yiğit, yiğit kimse
Akın: Güçlüklerden yılmayan
Akınalp: Akın yiğidi
Akıner: Akın eri, akın yapan er
Akıneri: Akın yapan yiğit, akıncı yiğit
Akıntan: Tan vakti,, tanyeri ağarırkenyapılan akın
Akif: İbadet eden
Akkor: Işık saçan aklığa varıncaya değin ısıtılmış olan, beyaz kor, beyaz ateş
Akköz: Ak renkte göz, ak kor
Akman: Lekesiz, temiz kimse, temiz ak, güzel, ak alımlı
Akmaner: Lekesiz yiğit, ak alınlı kimse
Akmeriç: ‘ak gibi meriç’ duru sulu meriç
Akna: Kanaatkar
Aköz: Özü ak, temiz,
Akpolat: Ak çelik, manas destanı’nda geçen bir ad
Aksal: ‘birçok kalın direğin ya yana bağlanmasıyla yapılan, düz ve korkuluksuz deniz ya da ırmak taşıtı’ demek olan ‘sal’ ile ‘ak’tan oluşmuş bir ad
Aksan: Temiz, lekesiz ün
Aksay: Ak renkte yassı ta, boz renkli kayalık yer
Aksel: Beyaz sel
Aksın: Akıp gitsin, aksın gitsin, doğrusun temizsin
Aksoy: Temiz soy, lekesiz soy
Aksu: Kayalardan sızan tatlı ve duru su, anadolu’da birçok akarsu ve yer adı
Aksungur: Atmacaya benzeyen bir kuş, akdoğan
Akşın: Teni ve kılları ak renkli kimse
Akşit: Işıklı yüz, aydınlık yüz, güneş, gün yüzlü, kutlu, uğurlu
Aktaç: Gelin tacı
Aktan: Aydınlık sabah vakti, avlu, evin önündeki açıklık
Aktaş: Beyaz taş, kireçtaşı
Aktay: Beyaz tay; toktamış han’ın başkomutanı, kırgızlardan bir boyun atası
Aktekin: Ak şehzade
Aktimur: Dövme demir, akdemir
Aktolga: Ak kargı
Aktuğ: Beyaz tuğ
Aktuna: Duru tuna, berrak tuna
Aktün: Aydınlık gece, ışıklı gece
Akün: İyi ad, temiz ad, temiz ün
Akünal: Temiz ün sahibi ol
Akyel: Güneyden esen yel, lodos, (kimi yerde) doğudan esen yel, (kimi yerlerde) kuzeyden esen yel, poyraz
Alaaddin: Din uğruna çalışan
Alanay: Alanları aydınlatan ay
Alaner: Alan eri, meydan yiğidi
Alangu: Altın geyik
Alatan: Güneş’in doğuşundan önceki vakit
Alaz: Yanan ve ışık veren nesnelerin türlü biçimlerde de uzanan dili, yalaz, yalım alev
Algan: Ele geçiren, alan, kentleri, ülkeleri ele geçiren
Algın: Sevdalı, tutkun, vurgun, aşık, güçlü, dolgun, keskin, iyi, güzel algün kızıl gün, al renkli güneş, kızıl güneş
Alhan: Al renkli prens
Ali: Yüce, ulu
Alican: Candan, cana yakın
Alihan: Ali ve Han
Alişan: Şanı şerefi en yüksek olan
Alkan: Kızıl kan
Alkım: Yağmur sonu gökte beliren renkli görüntü, gökkuşağı
Alkın: Korkusuz, yiğit, kızıl kın
Alkor: Kıpkırmızı ateş, kızıl köz
Alkun: El gün, herkes
Alp: Yiğitler yiğidiyiğit, kahraman, bahadır, yürekli, babayiğit
Alpagu: Tek başına düşmana saldıran yiğit
Alpağan: Yiğit
Alpar: Yiğit, kahraman, yiğit er, alp er, yiğit kişi
Alparslan: Yiğit arslan, kahraman aslan
Alpartur: Kendine güveni olan yiğit
Alpaslan: Arslan gibi cesur, yiğit savaşçı beyi
Alpay: Yiğit ay, yiğit ve ay gibi güzel
Alpaydın: Yiğit ve aydınlık, yiğit ve bilgili yiğit ve aydın
Alpçetin: Yiğit ve çetin kişi
Alpdemir: Yiğit ve demir gibi
Alpdoğan: Yiğit ve doğan kuşu gibi, yiğit ve yırtıcı, yiğit doğmuş olan, yiğit doğan
Alper: Cesur, yiğit
Alperen: Yiğit ve ermiş kişi
Alpergin: Yiğit ve ergin, yiğit ve olgun
Alpermiş: Yiğit ve ermiş kişi
Alpertunga: Kaplan gibi yiğit erkek, tarihsel türk adlarından iran mitolojisinde afrasiyap’ın türkçe adı. Yiğitlik simgesi
Alpgiray: Kırım hanlarından. ‘giray’ kırım hanlarına verilen bir ünvandı. Yiğit ve yaraşır
Alphan: Yiğit han
Alpkan: Yiğit, yiğit kanlı, soyca yiğit olan
Alpkutlu: Yiğit ve uğurlu, uğurlu yiğit
Alpman: Yiğit kimse
Alpsoy: Soyca yiğit olan, soylu
Alptekin: Biricik yiğit, yiğit prens
Alptuğ: Yiğit tuğu, yiğitlik simgesi
Alptuğrul: Yiğit alıcı kuş, yiğit doğan
Alsaç: Al renkli saç, kızıl saç, al ve saç, al ve ortalığa dağıt
Alsan: Ünlen, san, al tanın
Altan: Kızıl şafak, kızıl tan, altın, tatar hanlarına verilen bir unvan
Altanay: Kızıl tan eri, kızıl şafak yiğidi, altın renkli şafak
Altay: Altın, yüce dağ, orta asya’daki tanrıdağı, tiyanşan dağları, asya’da bir türk budunu
Altemur: Kızıl kor durumuna gelmiş demir
Altınay: Altından yapılmış ay
Altıner: Altın gibi değerli kimse
Altınöz: Özü altın gibi olan kimse
Altınsoy: Çok değerli soy, altın gibi soy
Altıntuğ: Çok değerli tuğ
Altuğ: Al renkli tuğ, kızıl tuğ, kızıl tuğlu
Altuna: Al renkli tuna, kızıl tuna
Altunay: Altından yapılmış ay altın ay
Altunç: Kızıl tunç
Altuner: Çok değerli kimse, altın yiğit
Altunhan: Çin’de cumhuriyet kuruluncaya değin hanlık yapmış olan ünlü devlet adamı
Altuntaş: Üçüncü harzem devleti’ni kuran kişi
Amaç: Ulaşılmak istenilen yüce ülkü, erek
Andak: Ak ant, temiz yemin, diken, sellerin oyduğu yar
Anıl: İhtiyatlı, tedbirli, aceleci olmayan, adın her zaman anılsın
Ankan: Temiz soy
Ant: Tanrı’yı, kutsal bilinen şeyleri tanık göstererek yapılan onama ya da yansıma, söz verme
Apaydın: Işıklar içinde, çok aydınlık
Aral: Asya’da bir göl, iki şey arası iki şey arasındaki göl ya da deniz, sıra dağlar
Aras: Doğu anadolu’da bir ırmak, erzurum’a bağlı bir bucak, bulunulmuş mal
Arbas: Çok güçlü erkek
Arca: Çam, çam ağacı, temiz
Arda: Hükümdar, kumandan asası, meriç nehrinin bir kolu, sonra gelen
Ardıç: Güzel kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen bir ağaç, dağ servisi, çamgillerden kokulu bir ot
Ardıl: Arkadan gelen, sonra gelen (ilk ya da birkaç çocuktan sonra doğan), öncekinden sonra, ardından gelen
Arel: Temiz, dürüst
Argın: Yorgun, bitkin, zayıf, bir tür yaban armudu
Argun: Yorgun, bitkin, zayıf, argın, pars türünden bir yırtıcı, cengizhan soyunun iran’da kurulduğu ilhanlı devleti’nin dördüncü hükümdarının adı; kamıştan yapılmış bir çalgı; gizli, saklı, arınmış, çok temiz
Argün: Temiz, aydınlık gün
Arhan: Temiz han, temiz yönetici, yiğit han
Arıcan: Temiz kimse
Arıç: Dirlik, düzenlik, barış
Arıel: Dürüst, temiz kimse, temiz elli, temiz el
Arıer: Temiz er, katışıksız, er, temiz kimse
Arıhan: Bkz. Arhan
Arıkal: Temiz kal
Arıkan: Saf kan, temiz kan, soylu kan
Arıker: Temiz kimse, çelimsiz erkek
Arıkut: Temiz ve kutlu
Arıman: Dürüst ve temiz kişi
Arın: Temiz arı, saf, katışıksız, tertemiz ol, arılaş
Arınç: Erinç, huzur, barış
Arısal: Arı gibi çalışkan
Arısan: Adı, sanı temiz kimse
Arısoy: Katışıksız soy, temiz soy, soyu temiz kimse
Arısu: Katışıksız su, arı duru su, temiz su, saf su
Arış: Kağnı otu
Arıt: Arınmasını sağla, temiz bir duruma getir, arılaştır
Arıtan: Temiz bir duruma getiren, temizleyen
Arıtaş: Temiz taş
Arif: Anlayışlı, tanınmış, meşhur, bilgi sahibi
Arkan: Arı kan, temiz kan, soylu kan
Arkın: Arkada, geride olan, ağır, yavaş, sakin dingin
Arkun: Bkz. Arkın
Arkut: Temiz ve uğurlu arı ve kutlu
Armağan: Birine karşılıksız olarak verilen şey, birini sevindirmek, gönlünü hoş etmek için verilen şey ödül
Arsal: Arı gibi, arısal, kumral
Arsan: Yüce gönüllü, adı sanı, temiz kimse, arı san
Arsen: Kurtuluş
Arslan: Aslan
Arslaner: Aslaner
Arsoy: Arısoy
Arsu: Arısu
Artaç: Dost, aynı meslekte olan
Artan: Fazlalık, üstünlük
Artuk: Artmış olan, artan, kalan, üstün, ünlü selçuklu emiri
Artun: Kendine güvenen, onurlu, ağırbaşlı
Artunç: Arı tunç, katışıksız tunç
Arun: Bkz. Arın
Asal: Bir şeyde öğe olan, temel
Asım: Günahtan, haramdan çekinen, iffetli
Asutay: Yaramaz, huysuz tay, yaramaz çocuk
Aşan: Öte yana geçip giden, yüksek bir yerin, ötesine geçen, uygur yazıtlarında geçen bir ad
Aşar: Aşıp gider, öte yana geçer,
Aşkın: Üstün, benzerlerini aşmış, sevgilin
Aşkınay: Aşıp gitmekte olan, ay, yeni ay, ışkın ay
Aşkıner: Üstün er, üstün kimse
Aşkun: Bkz. Aşkın
Ata: Baba, dede, dedelerden her biri, soyun büyüğü
Atabay: Saygıdeğer ve varsıl kimse, seçuklular döneminde bir unvan, atabey
Atabey: Bkz. Atabek
Atacan: Hoşgörüsü olan kimse, babacan
Ataç: Atalardan sürüp gelen
Atadan: Atalardan sürüp gelen, ataç
Ataeli: Ata yurdu, ataların doğup büyüdüğü, yaşadığı yer
Atahan: Büyük yönetici, ata durumundaki han
Atak: Atılgan yiğit, yürekli
Atakan: Atalardan gelen kan, korkusuz
Ataker: Atılgan yiğit, atılgan ve yiğit
Atakol: Atılgan ol
Atakul: Ataya kul, ataya kul olan, ata kulu, lala
Atalay: Ünlü, şöhretli
Ataman: Ata, ata kişi, başkan bağbuğ
Atamer: ‘benim atam er kişidir’, yiğit atam
Ataner: ‘senin atan er kişidir, yiğittir
Ataol: Gelecek kuşaklara baba, ata olasın
Atasagun: Hekimlerin babası, atası
Atasay: Atayı say, ataya saygı göster
Atasev: Atayı, ataları, babayı sev
Ataseven: Atasını, babasını seven
Atasever: Atalarını seven kimse
Atasevin: Atalarınla sevin
Atasoy: Ata soyu, atadan
Atay: Herkesçe tanınan tanınmış kişi, ünlü kişi
Ateş: Cisimlerin tutuşmasıyla oluşan ısı ve ışık, coşku
Atıf: Şefkatli sevecen, bağlayan
Atıl: (‘atılmak’tan buyruk) ‘ileri doğru koş’, ‘saldır’ ‘fırla’
Atılay: Ünlü, şöhretli
Atılgan: Güçlüklerden ve tehlikelerden yılmayarak daima ileriye atılan, girişken, tez canlı
Atım: Atılan bir şeyin gidebildiği uzaklık
Atınç: ‘sevinç’ ‘övünç’ gibi sözcükler örnekleşerek ‘atmak’ eyleminden yapılmış bir sözcük
Atilla: Harpçi, fetheden, bir Türk hakanı
Atlas: Üstü ipek, altı pamuk kumaş, diba
Atlıhan: Ünlü han, atı olan, han, söylenceye göre, oğuz han’ınm atası attila hunların büyük imparatoru
Avni: Yardım etmiş, yardımla ilgili
Avşar: Bkz. Afşar avunç insanı avutan, teselli eden şey
Ayalp: Ay gibi güzel ve yiğit
Ayanç: Saygı
Ayas: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, ayaz
Ayaydın: Çok aydınlık, ay gibi aydınlık, ay ışığı
Ayaz: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, bulutsuz ve ay ışıklı gecede çıkan soğuk
Aybar: İnsanda saygı uyandıran görünüş, görkem
Aybars: Ay gibi güzel, pars gibi yırtıcı, (hun imparatoru attila’nın amcasının adı)
Aybay: Ay kadar güzel ve zengin
Aybek: Hindistan’da saltanat süren raziye hatun’un ünlü komutanı, daha sonraki adı kutluğ han
Ayberk: Sağlam kişilik, ayın şimşek gibi parlaklığı
Aybey: Ay gibi doğan erkek, bey
Aybora: Ay kadar güzel, fırtına kadar yıkıcı, ay ve fırtına
Aycan: Ay gibi kimse, ay ve can
Ayçetin: Ay kadar güzel ve çetin
Aydar: Manas destanı’nda adı geçen bir kahraman, perçem
Aydemir: Doğtamacı keseri, ay biçiminde bir balta
Aydeniz: Ay ile deniz
Aydın: Okumuş, bilgili görgülü ve aydınlık kimse, ışıklı, parlak, kutlu, uğurlu, aydınlık, ay ışığı bulunan gece, ege bölgesi’nde bir il
Aydınalp: Aydınlık ve yiğit
Aydınay: Her yeri aydınlatan ay, aydınlık ay, parlak ay
Aydıner: Aydınlık yüzlü kimse
Aydıntan: Işıklı sabah vakti, aydınlık sabah vakti
Aydinç: Dinç ay, ay gibi güzrl ve dinç
Aydoğan: Ay gibi doğmuş olan
Aydoğdu: Ay gibi doğmuş olan, ay gibi doğan
Aydoğmuş: Ay gibi doğmuş, ay kadar güzel olan
Aydolun: Ay’ın on dördü, dolunay
Aygen: Gönül arkadaşı, sevgili
Aygören: Ay’ın doğduğunu, gören, aylı gecede doğan
Aygün: Ay ile güneş, ay ve güneş kadar güzel
Ayhan: Ay gibi aydınlatan
Aykaç: Güzel söz söyleyen, ozan
Aykul: Ay gibi kutlu, ay kadar uğurlu
Aykut: Kutlu, uğurlu, mükafat
Aykutalp: Ay kadar kutlu ve yiğit, ertuğrul gazi’nin yanında anadolu’ya geçen bir türk komutanı
Ayman: Ay gibi güzel kimse
Aymete: Ay ve hun imparatoru mete’den oluşmuş bir ad
Aymutlu: Ay gibi güzrl ve mutlu, mutlu ay
Aypolat: Ay gibi güzel ve polat gibi sağlam
Ayral: Başkalarından değişik olan, ayrı olan
Aysal: Ay’la ilgili, ay gibi
Aysan: Ay gibi güzel ad
Aysen: Sen ay gibisin
Aysev: Ay’ı sev
Aysın: Ay gibi güzelsin, sen ay’sın
Aysoy: Ay gibi güzel soy
Ayşan: Ay gibi parlak şan, şanı, ay gibi olan, ay şanlı
Aytaç: Ay tacı, ay’a taç olan
Aytan: Ay gibi güzel, tan gibi aydınlık
Aytar: Olanları bildiren, haber veren
Aytek: Ay gibi tek olan
Aytekin: Selçuklu dönemi adlarından, ay prensi, ay gibi güzel ve biricik
Aytemur: Ay gibi güzel ve demir gibi sağlam
Aytimur: Horasan’da 1344 yıllarında hüküm süren bir türk hanı
Aytok: Ay gibi güzel ve tok
Aytolun: Ay’ın on dördü, ay’ın dolunay durumu, dolunay
Aytun: Ay ve gece, aylı gece
Aytuna: Ay gibi güzel ve tuna irmağı gibi görkemli
Aytunca: Ay gibi güzel ve tunca irmağı gibi görkemli
Aytunç: Ay gibi güzel ve tunç gibi sağlam
Aytürk: Ay gibi güzel ve türk gibi güçlü
Ayvaz: Ermen uşak
Azim: Büyük, ulu, kararlı
Aziz: Sevgili, az bulunur
Azmi: Kararlılık, güçlü. Baha güzellik, parıltı
Azrak: Çok az bulunur, değerli