Ö ile Başlayan Erkek Bebek İsimleri
En güzel, modern erkek bebek isimlerini inceleyip bebeğiniz için en uygun ismi seçebilir, bebek isimlerinin anlamlarını öğrenebilir, ikili bebek isimleri arıyorsanız önerdiğimiz ve popüler ikili bebek isimlerine göz atabilirsiniz.
Ö
Ö
Öcal: Sana yapılan kötülüğün acısını çıkar, öcünü al
Ödül: Bir başarı ya da iyilik karşılığında verilen armağan
Ögeday: Çok akıllı
Ögünç: Övünülecek şey
Öğün: (‘Övünmek’ten buyruk) kendi kendini öv, kendi kendini yücelt, övün
Öğüt: Birine, yapması ya da yapmaması gereken şeyler üzerine söylenen söz
Öke: Olağanüstü yetenekleri olan kimse, dahi
Öker: Akıllı
Ökkeş: Erkek örümcek, bir dağın adı
Ökmen: Akıllı, zeki
Ökmener: Akıllı, yiğit, zeki yiğit
Öksel: Akılla ilgili, zeka ile ilgili, ussal, akılsal
Öktem: Yürekli, yiğit, güçlü, görkemli; ünlü
Öktemer: Yürekli yiğit, güçlü yiğit, görkemli yiğit, ünlü yiğit
Ökten: Güçlü, yiğit
Ömer: Yaşayış, hayat, ikinci halife
Ömür: Yaşayış, hayat
Önal: Üstün gel, önde ol
Önalan: Önce davranan, önde giden, başa geçen
Önay: Ayın ilk günlerindeki durumu, hilal
Öncel: Birine göre kendinden, önce gelen, selef; yol açan, yol gösteren
Öncü: Önder, yol gösteren, önde giden, bir işte yol açan
Öncüer: Önde giden yiğit, öncülük eden yiğit
Önder: Bir topluluğa başkanlık eden, önde giden, yol gösteren
Önel: Bir şeyin tamamlanması için verilen süre, vade
Önem: Bir şeyin nitelik ya da nicelik yönünden değeri olma durumu, değer
Öner: Başta gelen, yön, sıra
Öngör: Önceden gör, ilerde olacakları sez
Öngören: Önceden gören, önceden kestiren
Öngün: Önemli bir günün ya da bir bayramın öncesindeki gün, arife
Önol: Önderlik et
Önsel: Hiçbir denemeye dayanmadan, yalnızca akıl yordamıyla
Önsoy: Önde gelen soy
Önumut: Önde gelen umut, ilk umut
Örsal: Örsü al
Örsan: Örs gibi sağlam adı olan
Örsel: Örs gibi sağlam el
Övgü: Övmek için söylenen güzel söz, övme
Övgün: Övülen kimse
Övül: Başkasınca beğenil ve iyiliklerin söylensin
Övün: Kendi kendini öv, kendini yücelt
Övünç: Bir niteliği nedeniyle övünme işi, sevinme, sevinç, kıvanç
Övüş: Birinin iyiliklerini söyleyerek beğenildiğini belirtme, övme biçimi, övme yolu
Öymen: Evcimen, evine bağlı
Öz: Bir kimsenin benliği, içsel varlığı; bir şeyin temel öğesi (mecaz olarak) ana nokta, can alıcı nokta, ana öğe, bir şeyin en güçlü kısmı, özü, içine arılığını bozacak hiçbir şey karışmamış olan
Özak: Özü ak, özü beyaz, ak öz, beyaz öz
Özakay: Özü ak ay, özü beyaz ay
Özal: Özü kırmızı, özü al renkte, gerçek al,
Özalp: Özü yiğit, öz yiğit
Özarı: Özü temiz özü arı
Özay: Özü ay gibi
Özbay: Özü zengin
Özbek: Yürekli, doğru, namuslu; orta asya’da yaşayan bir türk boyu, bu boydan kimse
Özberk: Özü sert, özü sağlam
Özbey: Özü bey
Özbilen: Herşeyin özünü bilen, az ama öz bilen
Özbilge: Özce bilge kişi, özü bilge
Özbilgin: Bilgin kimse, özce bilgil kimse
Özbilir: Her şeyin özünü bilir
Özbir: Özü sözü bir, doğru özlü
Özcan: Bir kimsenin kendi öz canı olan
Özçelik: Özü çelik olan kimse, sağlam özlü
Özçetin: Özü çetin olan kimse, çetin kimse
Özçevik: Hemen durum alabilen kimse, çevik kimse
Özdal: Dal gibi kimse, özü değerli
Özdeğer: Değerli kimse, özü değerli
Özdem: ‘İçsel varlığım olan’ özü demir olan, demir özlü
Özdemir: Demir gibi kimse, özü demir olan, demir özlü
Özden: İçtenlikli kimse, içten davranışlı, içten, soyca temiz; özsu
Özdener: İçtenlikli davranan, kimse; soyca temiz yiğit
Özdilek: İçten dilenen şey, içsel dilek
Özdinç: Dinç kimse, özü dinç
Özdoğa: Özce doğaya benzeyen kimse
Özdoğal: Özce doğaya uygun, doğal kimse
Özdoğan: Özce şahin gibi olan kimse
Özdoğru: Doğru kimse, özü doğru
Özduru: İçsel varlığı duru kimse, temiz kimse, özü duru
Özdurul: İçsel varlıkça durulaş, özünü durulaştır, duru özlü ol
Özek: Ağacın, bitkinin içi, özü, çalışkan, güç, soluk, nefes, okla boyunduruğu birbirine bağlayan demir; bir şeyin ortası, göbeği
Özel: Yalnız bir tek şeye, bir ereğe ya da kimseye ayrılmış olan; her vakit görülenden ayrı, alışılmıştan, olağandan ayrı
Özenç: Bir şeyi elden geldiğince iyi yapmaya çalışma işi, özenme işi, özen
Özer: Özü yiğit, özce erkek, yiğit
Özercan: Özce erkek olan sevgili kimse, yiğit ve sevgil kimse
Özerdal: Özce yiğit ve dal gibi kimse
Özerdem: Özce erdemli kimse, özce iyilikçi, alçak gönüllü kimse
Özerhan: Ünlü uçbeyi, ünlü akıncı yiğit Evrenos Gazi’nin dedesi
Özerk: Kendi kendini yöneten
Özerkin: Özgür kimse, özerk kimse
Özerol: Özce yiğit ol
Özertan: Özce şafak vakti gibi olan
Özertem: Özce erdemli kimse, iyilikçi, alçak gönüllü, erdemli kimse
Özge: Başka, ayrı, başka yaradılışta olan, cana yakın, sıcak kanlı
Özgebay: Yaradılışça başka ve zengin kimse
Özgeer: Yaradılışça başka olan yiğit
Özgen: Yapıp ettiklerinden hiç kimseye karşı sorumlu olmayan, özgür
Özgenalp: Özgür yiğit
Özgenç: Genç kimse, özce genç
Özgener: Özgür yiğit
Özger: Özge er, başka er, özge yiğit
Özgü: Belli bir şeyde ya da kimsede bulunan, başkasında olmayan
Özgüç: Özü güçlü
Özgül: Pözü gül kimse; özellikle bir türle ilgili olan, o türe özgü olan
Özgüleç: Güler yüzlü kimse, özü güleç
Özgün: Hiç kimseye benzemeyen
Özgünay: Hiç kimseye benzemeyen ve ay gibi kimse
Özgüner: Hiç kimseye benzemeyen yiğit
Özgüneş: Güneş gibi kimse, özü güneş
Özgür: Başkasının kölesi olmayan, eyleminde kimseye hesap vermeyen, hür
Özgürcan: Özgür kimse, başkasının kölesi olmayan can, hür can
Özgürel: Özgürce iş gören el
Özgüven: İnsanın kendine inanma duygusu, insanın kendi özüne duyduğu güven
Özilter: Özü yurdu savunan
Özinal: Özü inanç verici
Özinan: Özü inandırıcı
Özkan: Soylu kan
Özkaya: Özü kaya, özü sağlam
Özker: Sağlam, sağlıklı, er; temiz yürekli yiğit, özger; iyilikçi; yardımsever
Özkul: Özü tanrı’ya kul olan
Özkut: Uğurlu kimse, özü kutlu
Özkutay: Uğurlu ay gibi kimse, özü uğurlu ve ay gibi güzel kimse
Özkutlu: Özü uğurlu, kutlu kimse
Özlek: Toprağın özlü, verimli yeri; zaman; doğaüstü güç
Özlen: Kendini özlet, özlenilecek biri ol; kaynak; küçük dere; ağaç kökü
Özler: Göreceği gelir, hasret çeker
Özlü: Özü olan, öz bölümü çokça olan; özleşmiş olan; içten gerçek
Özlüer: Özü olan yiğit, özlü yiğit
Özmen: Özü iyi, sağlam olan
Özmuştu: Özü muştu olan, özü müjde olan kimse
Özmut: Özü mut getiren, mutluluk veren
Özoğuz: Tam oğuz olan
Özok: Özü ok gibi doğru kimse, doğru özlü kimse
Özol: Bir şeyin en güçlü bölümü ol, özü ol
Özozan: Özü olan kimse, şair kimse
Özönder: Gerçek önder olan kimse
Özpeker: Özü sağlam yiğit
Özpolat: Özü çelik gibi yiğit
Özsel: Özü sel gibi olan, kimse; içle ilgili, içsel
Özsoy: Özü temiz, soylu kimse
Öztan: Gerçek şafak
Öztaş: Özü taş, taş gibi sağlam kimse
Öztek: Eşi benzeri olmayan kimse, özü tek olan
Öztekin: Biricik kimse, benzeri olmayan kimse; öz şehzade, tam bir şehzade
Öztimur: Özü demir olan, öz demir
Öztin: Gerçek ruh, öz ruh
Öztiner: Gerçek ruh olan yiğit
Öztok: Her şeye doymuş kimse, özü tok
Öztuna: Gerçek tuna irmağı
Öztunç: Tunç gibi sağlam kimse, özü tunç
Öztürk: Soyu türk olan
Özüak: Temiz özlü kimse
Özüdoğru: Doğru kimse, doğru özlü
Özün: Hakkıyla kazanılmış ün
Özüpek: Sağlam kimse
Özütok: Her şeye doymuş kimse
Özveren: Kendi özünden, kendinden veren kimse, kendi yararından vazgeçen, özverili
Ödül: Bir başarı ya da iyilik karşılığında verilen armağan
Ögeday: Çok akıllı
Ögünç: Övünülecek şey
Öğün: (‘Övünmek’ten buyruk) kendi kendini öv, kendi kendini yücelt, övün
Öğüt: Birine, yapması ya da yapmaması gereken şeyler üzerine söylenen söz
Öke: Olağanüstü yetenekleri olan kimse, dahi
Öker: Akıllı
Ökkeş: Erkek örümcek, bir dağın adı
Ökmen: Akıllı, zeki
Ökmener: Akıllı, yiğit, zeki yiğit
Öksel: Akılla ilgili, zeka ile ilgili, ussal, akılsal
Öktem: Yürekli, yiğit, güçlü, görkemli; ünlü
Öktemer: Yürekli yiğit, güçlü yiğit, görkemli yiğit, ünlü yiğit
Ökten: Güçlü, yiğit
Ömer: Yaşayış, hayat, ikinci halife
Ömür: Yaşayış, hayat
Önal: Üstün gel, önde ol
Önalan: Önce davranan, önde giden, başa geçen
Önay: Ayın ilk günlerindeki durumu, hilal
Öncel: Birine göre kendinden, önce gelen, selef; yol açan, yol gösteren
Öncü: Önder, yol gösteren, önde giden, bir işte yol açan
Öncüer: Önde giden yiğit, öncülük eden yiğit
Önder: Bir topluluğa başkanlık eden, önde giden, yol gösteren
Önel: Bir şeyin tamamlanması için verilen süre, vade
Önem: Bir şeyin nitelik ya da nicelik yönünden değeri olma durumu, değer
Öner: Başta gelen, yön, sıra
Öngör: Önceden gör, ilerde olacakları sez
Öngören: Önceden gören, önceden kestiren
Öngün: Önemli bir günün ya da bir bayramın öncesindeki gün, arife
Önol: Önderlik et
Önsel: Hiçbir denemeye dayanmadan, yalnızca akıl yordamıyla
Önsoy: Önde gelen soy
Önumut: Önde gelen umut, ilk umut
Örsal: Örsü al
Örsan: Örs gibi sağlam adı olan
Örsel: Örs gibi sağlam el
Övgü: Övmek için söylenen güzel söz, övme
Övgün: Övülen kimse
Övül: Başkasınca beğenil ve iyiliklerin söylensin
Övün: Kendi kendini öv, kendini yücelt
Övünç: Bir niteliği nedeniyle övünme işi, sevinme, sevinç, kıvanç
Övüş: Birinin iyiliklerini söyleyerek beğenildiğini belirtme, övme biçimi, övme yolu
Öymen: Evcimen, evine bağlı
Öz: Bir kimsenin benliği, içsel varlığı; bir şeyin temel öğesi (mecaz olarak) ana nokta, can alıcı nokta, ana öğe, bir şeyin en güçlü kısmı, özü, içine arılığını bozacak hiçbir şey karışmamış olan
Özak: Özü ak, özü beyaz, ak öz, beyaz öz
Özakay: Özü ak ay, özü beyaz ay
Özal: Özü kırmızı, özü al renkte, gerçek al,
Özalp: Özü yiğit, öz yiğit
Özarı: Özü temiz özü arı
Özay: Özü ay gibi
Özbay: Özü zengin
Özbek: Yürekli, doğru, namuslu; orta asya’da yaşayan bir türk boyu, bu boydan kimse
Özberk: Özü sert, özü sağlam
Özbey: Özü bey
Özbilen: Herşeyin özünü bilen, az ama öz bilen
Özbilge: Özce bilge kişi, özü bilge
Özbilgin: Bilgin kimse, özce bilgil kimse
Özbilir: Her şeyin özünü bilir
Özbir: Özü sözü bir, doğru özlü
Özcan: Bir kimsenin kendi öz canı olan
Özçelik: Özü çelik olan kimse, sağlam özlü
Özçetin: Özü çetin olan kimse, çetin kimse
Özçevik: Hemen durum alabilen kimse, çevik kimse
Özdal: Dal gibi kimse, özü değerli
Özdeğer: Değerli kimse, özü değerli
Özdem: ‘İçsel varlığım olan’ özü demir olan, demir özlü
Özdemir: Demir gibi kimse, özü demir olan, demir özlü
Özden: İçtenlikli kimse, içten davranışlı, içten, soyca temiz; özsu
Özdener: İçtenlikli davranan, kimse; soyca temiz yiğit
Özdilek: İçten dilenen şey, içsel dilek
Özdinç: Dinç kimse, özü dinç
Özdoğa: Özce doğaya benzeyen kimse
Özdoğal: Özce doğaya uygun, doğal kimse
Özdoğan: Özce şahin gibi olan kimse
Özdoğru: Doğru kimse, özü doğru
Özduru: İçsel varlığı duru kimse, temiz kimse, özü duru
Özdurul: İçsel varlıkça durulaş, özünü durulaştır, duru özlü ol
Özek: Ağacın, bitkinin içi, özü, çalışkan, güç, soluk, nefes, okla boyunduruğu birbirine bağlayan demir; bir şeyin ortası, göbeği
Özel: Yalnız bir tek şeye, bir ereğe ya da kimseye ayrılmış olan; her vakit görülenden ayrı, alışılmıştan, olağandan ayrı
Özenç: Bir şeyi elden geldiğince iyi yapmaya çalışma işi, özenme işi, özen
Özer: Özü yiğit, özce erkek, yiğit
Özercan: Özce erkek olan sevgili kimse, yiğit ve sevgil kimse
Özerdal: Özce yiğit ve dal gibi kimse
Özerdem: Özce erdemli kimse, özce iyilikçi, alçak gönüllü kimse
Özerhan: Ünlü uçbeyi, ünlü akıncı yiğit Evrenos Gazi’nin dedesi
Özerk: Kendi kendini yöneten
Özerkin: Özgür kimse, özerk kimse
Özerol: Özce yiğit ol
Özertan: Özce şafak vakti gibi olan
Özertem: Özce erdemli kimse, iyilikçi, alçak gönüllü, erdemli kimse
Özge: Başka, ayrı, başka yaradılışta olan, cana yakın, sıcak kanlı
Özgebay: Yaradılışça başka ve zengin kimse
Özgeer: Yaradılışça başka olan yiğit
Özgen: Yapıp ettiklerinden hiç kimseye karşı sorumlu olmayan, özgür
Özgenalp: Özgür yiğit
Özgenç: Genç kimse, özce genç
Özgener: Özgür yiğit
Özger: Özge er, başka er, özge yiğit
Özgü: Belli bir şeyde ya da kimsede bulunan, başkasında olmayan
Özgüç: Özü güçlü
Özgül: Pözü gül kimse; özellikle bir türle ilgili olan, o türe özgü olan
Özgüleç: Güler yüzlü kimse, özü güleç
Özgün: Hiç kimseye benzemeyen
Özgünay: Hiç kimseye benzemeyen ve ay gibi kimse
Özgüner: Hiç kimseye benzemeyen yiğit
Özgüneş: Güneş gibi kimse, özü güneş
Özgür: Başkasının kölesi olmayan, eyleminde kimseye hesap vermeyen, hür
Özgürcan: Özgür kimse, başkasının kölesi olmayan can, hür can
Özgürel: Özgürce iş gören el
Özgüven: İnsanın kendine inanma duygusu, insanın kendi özüne duyduğu güven
Özilter: Özü yurdu savunan
Özinal: Özü inanç verici
Özinan: Özü inandırıcı
Özkan: Soylu kan
Özkaya: Özü kaya, özü sağlam
Özker: Sağlam, sağlıklı, er; temiz yürekli yiğit, özger; iyilikçi; yardımsever
Özkul: Özü tanrı’ya kul olan
Özkut: Uğurlu kimse, özü kutlu
Özkutay: Uğurlu ay gibi kimse, özü uğurlu ve ay gibi güzel kimse
Özkutlu: Özü uğurlu, kutlu kimse
Özlek: Toprağın özlü, verimli yeri; zaman; doğaüstü güç
Özlen: Kendini özlet, özlenilecek biri ol; kaynak; küçük dere; ağaç kökü
Özler: Göreceği gelir, hasret çeker
Özlü: Özü olan, öz bölümü çokça olan; özleşmiş olan; içten gerçek
Özlüer: Özü olan yiğit, özlü yiğit
Özmen: Özü iyi, sağlam olan
Özmuştu: Özü muştu olan, özü müjde olan kimse
Özmut: Özü mut getiren, mutluluk veren
Özoğuz: Tam oğuz olan
Özok: Özü ok gibi doğru kimse, doğru özlü kimse
Özol: Bir şeyin en güçlü bölümü ol, özü ol
Özozan: Özü olan kimse, şair kimse
Özönder: Gerçek önder olan kimse
Özpeker: Özü sağlam yiğit
Özpolat: Özü çelik gibi yiğit
Özsel: Özü sel gibi olan, kimse; içle ilgili, içsel
Özsoy: Özü temiz, soylu kimse
Öztan: Gerçek şafak
Öztaş: Özü taş, taş gibi sağlam kimse
Öztek: Eşi benzeri olmayan kimse, özü tek olan
Öztekin: Biricik kimse, benzeri olmayan kimse; öz şehzade, tam bir şehzade
Öztimur: Özü demir olan, öz demir
Öztin: Gerçek ruh, öz ruh
Öztiner: Gerçek ruh olan yiğit
Öztok: Her şeye doymuş kimse, özü tok
Öztuna: Gerçek tuna irmağı
Öztunç: Tunç gibi sağlam kimse, özü tunç
Öztürk: Soyu türk olan
Özüak: Temiz özlü kimse
Özüdoğru: Doğru kimse, doğru özlü
Özün: Hakkıyla kazanılmış ün
Özüpek: Sağlam kimse
Özütok: Her şeye doymuş kimse
Özveren: Kendi özünden, kendinden veren kimse, kendi yararından vazgeçen, özverili
