O ile Başlayan Erkek Bebek İsimleri

Oben: Erkek deve
Obuz: Su gözesi, göze kaynak
Odhan: Ateş kağan, ateş han
Odkan: Ateş kan, ateşli kan, kaynayan kan, deli kan
Ogan: Barış tanrısı, gök tanrısı, güneş, güçlü, yiğit, bkz. Oğan, okan
Oganalp: Güneş gibi yiğit, gök tanrısı gibi yiğit, güçlü yiğit, bkz
Oganer: Gök tanrısı gibi yiğit, güçlü yiğit. Bkz. Oğaner, okaner
Ogansoy: Tanrı soyundan, gök tanrısı soylu
Ogün: O bilinen ve anısı olan gün
Oğan: Güçlü, kuvvetli
Oğul: Erkek evlat, kovandan çıkan arı topluluğu
Oğulbal: Tatlı oğul, oğul balı, oğul arılarının yaptığı ak bal
Oğulcan: Can oğul
Oğultekin: Biricik oğul, şehzade
Oğultürk: Türk oğlu
Oğur: Uğur, samimi, içten
Oğuz: Sağlam, gürbüz, güçlü, iyi yürekli, iyi arkadaş, dost Hun İmparatoru Oğuz Han’ın adından
Oğuzalp: Sağlam yiğit, güçlü yiğit, iyi yürekli yiğit, dost yiğit
Oğuzer: Sağlam yiğit, güçlü yiğit, iyi yürekli yiğit, dost yiğit
Oğuzhan: Yiğit han, oğuzların efsanevi kahramanı
Oğuzman: Sağlam, gürbüz, güçlü kimse, iyi yürekli dost kimse,
Okan: Anlama, öğrenme, oğuz
Okanay: Güçlü ay, yiğit ay, güneş ve ay
Okay: Ok gibi doğru, ay gibi parlak
Okayer: Ok gibi doğru, ay gibi yiğit
Okaygün: Ok gibi doğru, ay gibi güzel, güneş gibi yakıcı kimse
Okbay: Ok gibi doğru ve varsıl kimse
Okcan: Hareketli, canı tez
Okdemir: Demirden yapılmış ok
Oker: Hızlı, hareketli
Okgüç: Ok gibi doğru ve güçlü
Okman: Okçu, ok atan kimse
Oksal: Ak at, oku sal, oku bırak
Oktar: Ok atan, okçu
Oktay: Öfkeli, sinirli
Oktunç: Ok tuncu; tunçtan yapılmış ok
Oktürk: Ok gibi türk
Okyar: Oku parçala
Olca: Savaşta ele geçirilen mal, ganimet
Olcaytuğ: Hulagu’nun torunlarından argun’un oğlu, ilhanlı hükümdarı
Olgaç: Bilgi ve görgüce olgunlaşmış kimse
Olgun: Bilgi ve görgüce gelişmiş
Olgunay: Dolunay durumundaki ay
Olguner: Bilgi ve görgüce gelişmiş erkek, olgunlaşmış erkek
Olgunsoy: Gelişmiş soy, olgunlaşmış soy
Oltan: Şafak ol, tan ol
Oltun: Saygı gösterilen ol, saygın ol
Oltunç: Tunç ol, tunç gibi sağlam ol
Oluş: Olma işi, olma biçimi var oluş
Omay: Seçkin, seçilmiş
Onan: Daha iyi bir duruma giren, eksiği kalmayıp gönül huzuruna eren, iyileşen
Onar: (‘Onmak’tan) eksiği kalmayıp gönül erincine ulaşır, daha iyi bir duruma gelir, mutlu olur; (‘onarmak’tan) ‘işler duruma getir, düzelt’ anlamında buyruk
Onaran: İşler duruma getiren, düzelten
Onat: İyi, güzel, dürüst nitelikli
Onatkut: İyive uğurlu
Onay: Gerçekleme, doğrulama
Ongan: Özlem ve istekleri yerine gelmiş, mutlu
Onganer: Mutlu yiğit
Ongun: Tam, verimli, bayındır, kutlu, uğurlu, gelişmiş, gürbüz
Ongunalp: Mutlu yiğit, yararlı yiğit, kutlu yiğit, gürbüz yiğit
Onguner: Mutlu yiğit, yararlıı yiğit, kutlu yiğit, gürbüz yiğit
Onur: Kişinin kendine saygısı
Onural: Onur sahibi ol
Onuralp: Kendine saygısı olan, yiğit, onurlu yiğit
Onurhan: Onurlu hükümdar
Onursal: Onurla ilgili, onur niteliğinde; saygı göstermiş olmak için verilen
Oran: Karşılıklı uygunluk, iki şeyin birbirini tutması, iki şey arasında ya da parça ile bütün arasında bulunan bağıntı, anlayış
Oray: Kale burcu ve ay
Orbay: Kentli ve zengin
Orçun: Sağlam adam, bir görevde, birinden boşalan yere gelen kimse, ardıl
Orhan: Osmanlı İmparatorluğu’nun ikinci sultanı Orhan Gazi’nin adından kent kağanı
Orhun: Orta asya’da büyük bir ırmak
Orkan: ‘Orhan’ adının bir başka biçimi
Orkut: Kutlu, uğurlu şehir
Ortaç: Tepe, kendine miras kalan kimse; bir hükümdarlığın tahtına geçecek kimse, veliaht
Ortun: Ortanca kardeş
Ortunç: Tunçtan yapılmış gibi sağlam kale
Orun: Büyük bir görevlinin çalıştığı yer, makam
Orunbay: Büyük görevi olan kimse, makam sahibi
Oskay: Sevinçli, neşeli
Osman: Bir tür kuş, Osmanlı’nın kurucusu
Otağ: Yüksek direkli, süslü, büyük çadır
Oytun: Kutsal, mübarek, beğenilen yer
Ozan: Sazla şiir söyleyen halk şairi; şair, şiir yazan kimse
Ozanalp: Şair ve yiğit kimse
Ozanay: Şair ve ay gibi kimse
Ozaner: Şair ve yiğit
Ozankan: Ozan soyundan gelen